Waar ben je kleine reiziger? De zon is al aan het verdrinken in de woestijn en wanneer de warme gloed langzaam verdwijnt kijk ik op. De sterren lijken terug te kijken, zo mooi en zo helder. Kleine reiziger, de wind is omringt met schaduwen, maar ik weet zeker dat jij ergens tussen deze sterren verborgen zit, wensend om me nog een keer te betoveren met die rustgevende glimlach die me zal leiden om elke keer opnieuw een stap vooruit te nemen. Ik zal mijn tranen geven aan de bomen en alle planten die me omringen en wanneer de rozen bloeien zullen ze mijn verhaal vertellen. Ik weet welke woorden ik heb achtergelaten en de sterren zijn akelig stil. Waar ben je kleine reiziger? Ik zal zoeken naar die glimlach die ergens verborgen zit in de stilte van de nacht. Kan jij me zien, zien hoe ik hier nu sta onder deze sterrenhemel die lijkt terug te staren. Laat alstublieft iets van je horen, want mijn zoektocht gaat door zolang ik die glimlach niet heb gevonden. Nu adem ik eens diep in en morgen zal ik opnieuw naar de hemel kijken, opnieuw naar jouw hemel kijken en hopelijk reflecteren jouw ogen in de sterren waarin ik die glimlach kan waarnemen.