Heel lang geleden in tragedie indien er ooit een dag komt dat ik weg ga. Heel diep in het bos zal jij zinken als een steen en op dat moment weet je, dat je alleen zal gaan. We voelen een warme temperatuur in onze handen waarvan de vingers elkaar verstrengelen, maar indien er ooit een dag komt wanneer ze zachtjes uit elkaar getrokken worden, zal er een verdorde bel echoën en van dat moment, zal je alleen verder gaan. Want we zijn allebei uniek en wanneer we wandelen zijn we alleen. Het geluid van de leugens die vertelt worden, verdwijnen in de laatste zonnestralen. En nu buigen wij samen ons hoofd, alleen éen schaduw. Wist je niet dat ik ook alleen verder ga? Je werd verliefd op een zachte soort, met een bloem op een hoge, hoge klif. "Het is heel moeilijk om het te grijpen", ik weet dat jij dat weet, zo deze keer, zal jij alleen verder gaan. Heel lang geleden in tragedie indien er ooit een dag komt dat ik weg ga. Heel diep in het bos zal jij zinken als een steen en op dat moment weet je, dat je alleen zal gaan. En ik ben uniek, wanneer ik wandel, ben ik alleen. Ik ben bewust van de leugens die zich meer en meer verspreiden. Nu buig ik mijn hoofd in deze gouden kamer. Ik was hier met jou en nu is het te snel verdwenen. Heel diep in het bos, zonk ik en wist, ik ben een verschroeide en vuile vrucht. En dat is het einde, er is niet meer om te vertellen, vanaf dit moment zal ik alleen verder moeten gaan.
