Ik zal ontwaken
dinsdag 31 maart 2015 @ 14:08  0 stares
Als ik in staat was om eeuwig te sluimeren, dan zou ik dit verdriet kunnen vergeten.  Er zijn nachten waar ik dit wens voor ik in slaap val. De dagen die wij samen spendeerden, zijn het licht en de schaduw in mijn herinneringen. Ik dwaal nog steeds in het labyrint van mijn hart. Het is een vergankelijke droom, een eendaagse droom  die ik samen met jou droomde. En zelfs in een 100 jarige slaap, op een dag, zal een verhaal eindigen. Eens ik de laatste pagina omsla,...

Ik, Doornroosje, zal nu ontwaken zonder hulp te lenen van iemand. Zelf wanneer ik alleen ben, zal ik ontwaken zodanig dat ik naar morgen kan wandelen. En als het ochtend licht te helder is en mijn tranen overvloeien, ook dan hou ik mijn ogen open. Het maakt niet uit hoe stekelig de weg is, ik voelde me goed zolang ik bij jou was.

Toen ik merkte dat jij, jij die altijd naast me stond, verdwenen was in het woud zo ver weg, en hoe hard ik ook schreeuwde,... Als het nu een slechte droom was of niet, zolang het maar geen realiteit is. En ik probeerde op dat moment die wens te maken, maar zelfs wanneer we een eed van 100 jaar zouden afleggen, het prachtige paleis zou nog steeds afbrokkelen in duizend stukjes.

Ik zal nu ontwaken in het woud van de stad zodat wanneer de nacht eindigt, ik mijn toekomst kan vinden. Ik veeg mijn tranen en kijk verder dan het blauwe licht en staar naar de hemel. Iedereen is geboren, kijkend naar de toekomst. Ze merken de morgen op en openen hun ogen, want mensen zijn zo geboren zodanig dat ze hun tranen kunnen veranderen in hoop.

Zo ik zal ontwaken en heb geen hulp nodig. Want wanneer ik dan alleen ben, kan ik vooruit wandelen. Zodanig dat de nacht eindigt, ik naar de toekomst kan kijken.
⇐ oldernewer ⇒