woensdag 14 mei 2014 @ 11:52 0 stares
Er is geen gerechtigheid, we kunnen alleen maar hopen op die ene dag dat we wraak nemen. Gerechtigheid, het zijn immer een hoop uitgangspunten opgesteld door diegene met genoeg macht om zich te conveniëren. Niemand denkt echt aan anderen, je zal alles verliezen wanneer je niet kan volgen. Maar tobben met droefheid en kommer… wat zal daar van komen? Zelfs zij, diep onder de grond kunnen dat! Haat en kommer, jij kan ze controleren. Alles wat je moet doen is ze omzetten in kracht en die kracht is er om door te gaan. Hoe dan ook, ik leef en sta op mijn eigen benen. Als ik op een dag doodga, zou het dan niet beter zijn geen berouw te hebben? Ik zeg niet dat wraak nemen en bewonderenswaardig ding is. Dit is allemaal gewoon een tijdverdrijf van mij. Het is een spel dat ofwel gewonnen wordt door hen… of mij. Hoewel ik in een afgrond van wanhoop werd gezet,… en kans, een dun draadje van een spinnenweb werd me aangeboden om eruit te klimmen. Ik koos ervoor om niet op te geven en reikte ernaar. Niettemin. . . het grijpen of niet is aan de persoon zelf. Altijd je stukjes kundig verplaatsen, dat is hoe je overleeft. Gebruik hem, haar of mij, elk stuk dat je kan grijpen, neem het! Zelfs wanneer de lichamen van jouw pionnen ophopen voor jouw troon, want een koning valt wanneer zijn spel over is. Maar jammer genoeg, in realiteit is er geen situatie waar men kan winnen door gewoon de regels te volgen. Er zullen ridders zijn die de regels breken en zelf schaakstukken die je zullen verraden. Als je je niet snel genoeg verplaats, word je gesneden en dat doet pijn, niet? Maar pijn heeft de neiging om te genezen als de tijd verstrijkt. Persoonlijk wil ik niet dat tijd mijn wonden heelt. Je zou kunnen denken dat je ontsnapt bent van de pijn, dat je het bent vergeten, maar het is niets meer dan stagnatie. Je kan niet vooruit zonder die pijn. En hoewel ik zwak ben en gebreken heb, zal ik nooit stoppen de ene voet voor de andere te zetten. Het maakt niet uit wie ik ben, niemand anders dan mezelf creëert mijn eigen bestaan. Het maakt niet uit wat anderen denken of voelen, ik stap vooruit als mezelf. Alsnog zijn er velen die spotten met wanhopige wensen en ze vertrappen als insecten. Hoe oneerlijk. . . en wreed. . . en lelijk. Zoveel meer duivels dan de duivel zelf. Is dat niet zo? Ook ik. . . Ik ben hetzelfde. Ook ik. . . ben gevuld vol met dezelfde afschuwelijke vulling als zij. Zoals wij menselijk wezen. Dit is wat wij mensen zijn.
Maar, mocht je kiezen tussen eeuwig niet in staat zijn om wakker te worden en eeuwig niet in staat zijn om te dromen, welke denk jij dat meest ongelukkig is? Alsnog, samen de droom die we eeuwig doemde en realiteit zijn voorbestemd om op een dag te eindigen. Maar, je kan beter afstand van mij houden als jij wenst in het licht te leven.
Mijn plaats nu, onder deze betoverende schaduwen, is onomkeerbaar eens jou voeten zich uit het licht verplaatsen. Onze wegen zijn tegenstrijdig, er bestaand geen middenweg. Een spinnenweb wordt geweven. Hoe meer je je verzet, hoe moeilijker het wordt om te ontsnappen uit die verbinding. Wat ook de prooi mag zijn, eens dat je er bent ingewikkeld, is vangen alleen een kwestie van tijd. Het is dan ook het beste dat je dit herinnert,… "mensen kunnen een keuze maken". Grijp de draad of niet.