Zij brengen herinneringen terug
donderdag 16 januari 2014 @ 06:23  0 stares
Wat zou ik graag willen lopen. Lopen naar ergens waar niemand me zegt wat ik moet doen, niemand die mij troost of effectief geeft om wat er in mij omgaat. De leegte die mijn hoofd vult en ik niet moet denken aan wat gaat komen, wat ik moet doen of wat er van mij gaat worden, omdat nu en later toch hetzelfde blijft. Lopen, lopen in de lucht alsof je wordt vastgehouden door twee onzichtbare handen. Een heel overzicht heb je van wat er beneden je afspeelt als een sprookje waar jij geen deel van uitmaakt, want het enige wat je wilt is zwevend wandelen over die onzichtbare vloer. Ik kan niet terugkeren, rennend door het nu en wat zal ik daar tegenkomen? Tot dat ik tot stilstand kom, tot dat de betekenis wordt gevraagd, want nu zal ik nog geen volwassene zijn. De dingen die ik zie nu, de personen die ik nu ontmoet. Wat ik zie binnenin is wat nu voor mij staat. Wat zal ik zeggen tegen mezelf tien jaar later. Ben je gelukkig nu, nu dat je ouder bent? Of ben je alleen? Maar naast jou is er iets dat niet veranderd, maar waar je nog niet bewust van bent. Ben je niet in staat om het te beschermen? Dagen drijven mee met de wint en ik verlaat mijn gevoelens waar ik alleen maar achter ren. De mensen die zo dierbaar zijn, zijn ze daar nog? Staan ze nog naast jou? Maar ooit zal er terug een blokkade zijn die elk van elkaar gescheiden houd. Dan, "de persoon die je nu bent", ben je mooier geworden? De dingen van mij vroeger, herinner je ze nog. De dingen die soms pijnlijk zijn. De dagen dat er tranen zichtbaar zijn, zij brengen herinneringen  terug.


⇐ oldernewer ⇒