talent, zijn wij te trots om het te bevestigen
zondag 23 februari 2014 @ 11:59  0 stares
Iedereen hoort het liedje 'Let it go' van Frozen graag, toch? Terwijl ik naar die film kijk, kijk ik altijd uit naar die scene. Iedereen gelooft dat ze sterker en zelfverzekerder wordt, maar ik geloof in geen van beiden. Eigenlijk ontsnapt ze van de werkelijkheid en creëert ze haar eigen fantasiewereld waar ze alles naar haar hand zet. Ze ontkent wie ze is en wat ze kan doen. Ze is helemaal niet zelfzeker tot het einde van de film, waar ze uiteindelijk haar krachten accepteert en ze de voordelen ervan inziet, realiserend dat alle slechte dingen die haar omringden, de dingen zijn die zij moest loslaten. Is dit geen geweldige vergelijking met de werkelijke maatschappij? Hoe we mensen manipuleren, slecht laten voelen en hun vertrouwen over hun talenten wegnemen. Was het talent van Elsa juist niet een prachtig geschenk, maar zijn wij te trots om het te bevestigen en zien we het daarom als iets slechts?
’s Avonds leiden de sterren je terug naar huis
zaterdag 15 februari 2014 @ 02:44  1 stares
Beste jij,
Jij die deze brief nu leest, waar ben jij en wat ben je nu aan het doen?
Voor de vijftien jaar oude mij zijn er veel zorgen die ik aan niemand kwijt kan.
Als deze brief geadresseerd is aan de toekomstige ik, ben ik zeker dat ik meer vertrouwen kan hebben. Maar nu lijkt het erop dat ik ben verslagen en voor iemand die blijkbaar op het punt staat te verdwijnen, in wie zijn woorden moet ik dan nog geloven? De duizenden puzzelstukjes die keer op keer gelijmd zijn, zijn ook al zoveel keer opnieuw gebroken en toch in het midden van deze pijn, leef ik in de toekomst!

 
Beste jij,
Ik heb iets te vertellen aan je vijftienjaar oude jij. Als je jezelf blijft afvragen waarom en waar je naartoe moet gaan, zal je nooit het antwoord weten. Ga naar waar jouw voeten je leiden. ’s Avonds leiden de sterren je terug naar huis en overdag is een avontuur waar je moet wagen van de weg af te stappen. En ik weet, de wilde zeeën van de jeugd kunnen hard zijn, maar vaar verder naar je dromen die ergens voor jou veilig opgeborgen liggen. Vaar naar de kust van morgen. Niemand zei dat leven gemakkelijk was, maar het is leuk om morgen te hebben om naar uit te kijken, niet?

Nu, wees niet verslagen en laat geen tranen tijdens deze tijden waar je lijkt op het punt te staan te verdwijnen. Geloof in jezelf  en voor mij, als volwassene, zijn er ook slapeloze nachten wanneer pijn lijkt te overheersen, maar ik leef het bitterzoet heden. Voor iedereen is er een betekenis, een betekenis die je zelf ondervindt, ontdekt en die je beschermt in beide handen. Dus, maak dromen zonder angst, maak dromen waar zonder angst en blijf geloven.
Dus opnieuw, wees niet verslagen en laat geen tranen in tijden waar je lijkt op het punt te staan te verdwijnen, want ik vind het oké is om kleurrijk te zijn en kleurrijk te leven. Het maakt niet uit in welke periode we ons bevinden. Je kan niet weglopen van zorgen, dus lach en leer, net als mij, te leven in het bitterzoete heden.

Beste jij,
jij die deze brief nu aan het lezen bent. Ik wens je geluk.


Source: weheartit.com
Wat onze werkelijke kleuren zijn... weet niemand
donderdag 13 februari 2014 @ 03:23  1 stares
Wanneer ik niet kan slapen omdat de onrust toeslaat en ik weer eens besluit te veel te denken aan dingen die ik liever wil overlaten aan morgen of wil vergeten, besluit ik een film te zien. Deze keer had ik gekozen voor Colorful. Deze film heeft weer eens mijn ogen doen openen.

"It feels safe and at ease, as if inside a world of it's own. I think such a world exists in your mind."



"Wanneer hij bijna de dood bereikt, blijkt hij éen van de gelukkigen te zijn die een tweede kans krijgt. Deze ziel wordt geplaatst in het lichaam van een veertienjarige jongen met de naam Makoto Kobayashi die niet veel eerder zelfmoord had gepleegd. Pupapura is een neutrale geest die hem begeleidt bij het uitdokteren welke vergissing hij had gemaakt in zijn vorige leven. Hij moet leren uit lessen en hoe je van het leven moet genieten." 
We moeten onszelf niet aanpassen, maar juist teruggrijpen naar onszelf. Jezelf leren accepteren en iedereen rondom je om wie ze zijn. Doorbreek de muren die je gevangen hielden en durf de dingen te doen die je wil doen, durf dingen te zien vanuit en ander standpunt en hoe hard het soms ook is, leren de dingen te accepteren, te vergeten en vergeven. Niet iedereen in perfect, integendeel, iedereen is hetzelfde. Mensen bestaan niet uit enkel éen kleur, maar uit meerder kleuren. Al zijn het mooie kleuren of vuile kleuren daar is niet mis mee. Wat onze werkelijke kleuren zijn, dat weet niemand, maar je kan wel kleurrijk verdergaan, kleurrijk leven. 
Is dit volwassen worden?
zondag 9 februari 2014 @ 03:12  0 stares
Wanneer ik naar mezelf kijk, dan zie ik een jonge vrouw die niet wil opgroeien alsof ik alles nog eens wil herbeleven, alleen wil ik deze keer andere dingen uitproberen. De dingen uitproberen waarvan ik eerder de kans niet voor heb gehad. Dingen die ik door mijn vingers heb laten slippen of die uit mijn handen zijn gerukt. De wil om terug te keren is harden wanneer je beseft dan het speelse moet verdwijnen en je meer verantwoordelijkheden zult moeten opnemen. Er is een druk op mijn schouders die zegt wat ik moet doen, wat ik niet mag doen en hoe het verder moet gaan. Een optimistische geest die onder dwang gehouden moet worden en diepe verhalen vanbinnen die nog meer begraven moeten worden. Noemt men dat volwassen worden. Het wegdrijven van alles waar je eerst zo van gehouden hebt, maar nu opeens worden gezien als onvolwassen en belachelijk? 
⇐ oldernewer ⇒