donderdag 13 februari 2014 @ 03:23  1 stares
Wanneer ik niet kan slapen omdat de onrust toeslaat en ik weer eens besluit te veel te denken aan dingen die ik liever wil overlaten aan morgen of wil vergeten, besluit ik een film te zien. Deze keer had ik gekozen voor Colorful. Deze film heeft weer eens mijn ogen doen openen.

"It feels safe and at ease, as if inside a world of it's own. I think such a world exists in your mind."



"Wanneer hij bijna de dood bereikt, blijkt hij éen van de gelukkigen te zijn die een tweede kans krijgt. Deze ziel wordt geplaatst in het lichaam van een veertienjarige jongen met de naam Makoto Kobayashi die niet veel eerder zelfmoord had gepleegd. Pupapura is een neutrale geest die hem begeleidt bij het uitdokteren welke vergissing hij had gemaakt in zijn vorige leven. Hij moet leren uit lessen en hoe je van het leven moet genieten." 


We moeten onszelf niet aanpassen, maar juist teruggrijpen naar onszelf. Jezelf leren accepteren en iedereen rondom je om wie ze zijn. Doorbreek de muren die je gevangen hielden en durf de dingen te doen die je wil doen, durf dingen te zien vanuit en ander standpunt en hoe hard het soms ook is, leren de dingen te accepteren, te vergeten en vergeven. Niet iedereen in perfect, integendeel, iedereen is hetzelfde. Mensen bestaan niet uit enkel éen kleur, maar uit meerder kleuren. Al zijn het mooie kleuren of vuile kleuren daar is niet mis mee. Wat onze werkelijke kleuren zijn, dat weet niemand, maar je kan wel kleurrijk verdergaan, kleurrijk leven.